حکما گفته اند: نشان خوشخویی ده چیز است.
اول: در کار نیکو مخالفت ناکردن
دوم: از نفس خود انصاف دادن
سوم:عیب کسان نا جستن
چهارم: چون از کسی لغزش در وجود آید، آن را تاویل نیکو کردن
پنجم: چون گنهکار عذر خواهد، آن را پذیرفتن
ششم: حاجت محتاجان بر آوردن
هفتم: رنج مردمان کشیدن
هشتم: عیب نفس خود دیدن
نهم: با خلق، روی تازه داشتن
دهم: با مردمان سخن خوش گفتن