تعجب است کسی که از چهار چیز می ترسد چرا به چهار چیز پناهنده نمی شود:
1- آن که از بدی بیمناک است چگونه به ذکر حسبناالله و نعم الوکیل (یعنی خدا ما را بس است و او خوش نگهبانی است) پناه نمیبرد که خداوند در بارۀ کسانی که این جمله را گفتند می فرماید: با نعمت و فضل الهی بر گشتند و هیچ آسیبی به آن ها نرسید.
2- کسی که غصه دار است چگونه به این آیه متوسل نمی شود (که خداوند از قول یونس نقل می کند) لااله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین جز تو خدایی نیست،تو پاکی من از ستمکارانم که خداوند به دنبالش میفرماید: ما دعای او را مستجاب کردیم و از غصه نجاتش دادیم و این چنین همۀ مؤمنانرا نجات می دهیم.
3- و آن که از مکر کسان ترسان است چرا نمی گوید: و افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد (کار خود را به خدا وا می گذارم که او نسبت به بندگاه بینا و بصیر است) قرآن دنبالش می فرماید: خدا او (یعنی گوینده این کلام را که مؤمن آل فرعون بود) را از شر نیرنگ های آنان حفظ کرد.
4- و کسی که زر و زیور دنیا می جوید چگونه این کلمه را نمی گوید : ماشاء الله لا قوة الا بالله (یعنی هر چه خدا خواهد همان شود نیرویی جز به یاری خدا نیست) در حالی که خداوند به گوینده این کلام وعده انجام دادن حاجت داده است.